De laatste jaren is er een nieuwe trend opgestaan binnen de opvoeding.
Een trend die door gemeentes en regering word geaccepteerd.
Wanneer ouders niet met hun kinderen om kunnen gaan, is het heel logisch om ze het huis uit te trappen.
De kinderen dan.
Er word niet meer gezocht naar een oplossing, nee, liever je kind de straat op,
dan er professionele hulp voor zoeken.
Stel je toch eens voor…
Zo’n hulpverlener zou wel eens kunnen zeggen dat je fouten hebt gemaakt in je opvoeding.
En dat kan niet, want ouders kunnen geen fouten maken, ze geven het in ieder geval nooit toe.

Wanner zo’n kind dan naar een hulpdienst toegaat, word hij/zij standaard bekeken als een probleemjongere.
Onder het motto van:
“Ouders weten het het best”.

Op dit moment zwerven er door Nederland zo’n 20 tot 40.000 jongeren die allemaal ouders hebben die het zo goed weten.
niemand verteld ze over recht op hulpbijstand etc.
Niemand verteld ze dat hun ouders tot hun 21e verantwoordelijk zijn voor jouw financieen.
Gemeentes weigeren met jongeren te praten en jaagt ze liever weg dan er iets aan te doen.
Waarom?
Hebben jongeren geen rechten?
waarom schijnt het standaard zo te zijn dat wanneer je als jongere het huis uitgetrapt word, dat het jouw eigen schuld is?

Ik vind dat mensen voor dat ze aan kinderen beginnen een test af moeten leggen om te kijken of ze wel in staat zijn om op te voeden.
Als ze de test falen, mogen ze het eerste jaar geen kinderen.
Op die manier word er een hoop leed voorkomen.

perril “ik haat de straat” mayhem

Wat gaat er toch om in de hoofden van de Tieners die zichzelf snijden? Wie kan ze helpen?
Wij dus.
Want de technische term AUTOMUTILIST gaat voor de meeste van hen niet eens op.
Ze zien het als een tijdverdrijf na een ruzie met hun ouders, of van wege problemen op school.
(goh wat heb jij gedaan? Ach ik had n puistje en dacht wat is MIJN leven toch kut)
Ik vind dit een schandalige manier van aandacht vragen.
Er zijn inderdaad mensen die zichzelf snijden vanwege ECHTE problemen, in hun verleden.
Maar elke puber die snijd vanwege puberproblemen zou doodgeschopt moeten worden.
hoe denken jullie dat het overkomt naar de mensen die ervoor bij een psychiater lopen of zelf opgenomen zijn?

Problemen met je ouders?
DAT HOORT!!!
Je bent verdomme maar een puber, je hoort ruzie te hebben met je ouders.
Hoe denk je dat het voor je ouders is?
Twaalf jaar lang wisten je ouders precies hoe je inelkaar stak.
Dan begin je te veranderen en daar hebben je ouders problemen mee.
Maar geen enkele ruzie met je ouders is het waard om met lange mauwen naar school te komen.
En wanneer je er trots op bent en het nog showed ook, dan verdien je helemaal een rotschop.
doe es normaal en ga in hout snijden, dat helpt.

perril mayhem

Mensen willen veel soms genoeg, soms teveel. Ze vergeten vaak wat ze echt willen hebben. Als ik in dit geval mag schrijven voor mijzelf weet ik op dit moment precies wat ik wil en dit heeft niets te maken met veel geld, luxe en andere materiele zaken. Ik wil op dit moment maar 1 ding en dat is… begrip. Begrip van wie? mn ouders in dit geval. Ze hebben altijd het idee dat ik een crimineel ben en dat ik van alles uithaal wat het daglicht niet kan verdragen, dit terwijl dit totaal niet het geval is. Ik weet dat als je op een dag zelf kinderen hebt, je dan terug zal denken aan momenten met je ouders. Maar ik zal toch proberen een aantal dingen anders te doen, vergis u niet lezer, dit is geen beklag over mijn verwekkers maar gewoon een uitlating die ik even kwijtmoet. De reden hiervoor heb ik net gekregen aan tafel waar werd beweerd dat ik geen respect heb voor mijn ouders hetgeen juist het tegenovergestelde is. Maar nee, ik kreeg dit op mijn bord om allerlei kleine materiele zaken zoals kamer niet opgeruimd, weinig thuis en zo kan ik nog wel even doorgaan.Op datzelfde moment zien de ouders niet wat voor pijnlijke opmerking het eigenlijk is voor mij als zoon in dit geval, als ik iets heb wat ook mensen in mijn nabije omgeving weten dan is het respect voor mijn ouders.

Ik zie om me heen genoeg voorbeelden hoe de verstandhouding tussen kind en ouders is verslechterd zoniet vernietigd, dan ben ik in mijn positie blij dat ik het over het algemeen gewoon goed kan vinden met mijn ouders. Maar dan krijg je een pijnlijke opmerking als dit voor je oren en dan hoor je dat zelfs je ouders je niet goed genoeg kennen. Pijn doet dit, het is hard, het is kwetsend, maar het respect blijft! Wat ik dus weleens zou willen is dat mijn ouders me begrijpen en niet allemaal loze spoken om zich heen zien en gewoon zien wie ik ben net zoals een deel van de buitenwereld mij ziet: iemand met respect. Dat is wat ik zou willen, een ieder voor elkaar, RESPECT.

opha

ik spreek krachten aan
voor poetische weldoening
iedere letter op papier
als glorieuze vergoeding
onbetaalbaar schoon
is het vers geschreven woord
auteurs beschrijven de excessen
balacerend op een koord
vrijheid voor de geest
is de mentale traktatie
mijn dank zal eeuwig groot zijn
want ik leef op inspiratie

opha

Meten kan je met twee maten
en met twee maten kan je meten
maar wat met twee maten meten is
zijn sommigen vergeten
als je de maat weet
of als je de maat meet
dan kan die maat gemeten worden
en dan je weet wat die maat meet
ja meten is weten
maar meet de maat precies
want als je maten verkeerd meet
is het meten met twee maten.

opha