De drank is scheutig naar binnen gegleden en terwijl ik in een hoek bij sta te komen, schrik ik me de ziekte. Om me heen staan allemaal kleine trollen. Doodeng. De dj draait een nummer, en het gros begint te springen alsof hun voeten in de fik staan. Als de bas verdwijnt, houd het springen op en beginnen ze met hun armen te zwaaien. Dan begint de bas weer en begint ook het gespring weer. Kleine blonde huppeltrolletjes en stoere springtrollen lopen heen en weer, met verschillende hoeveelheden drank.

Inderdaad.
Ik heb het over de nieuwe generatie uitgaanders. De kleine kinderen met te veel drank in hun sodemieter. Iedere keer als Mn stamkroeg sluit zie ik ze weer naar buiten gedragen worden. Soms huilend, soms van de wereld, soms en soms compleet gestoord.

Nare zuipkinderen

perril mayhem

Wat zijn beschavings normen? Men praat over de westerse beschaving, maar wat houd dat in? Betekend dat dat je beschaafd bent als je in het westen woont, of houd dat in dat je een maatschappelijk moordenaars instinct moet hebben. De westerse beschaving kenmerkt zich vooral door het feit dat men alles, dat niet menselijk is, vernietigd. Geweld zit dus in de menselijke genen, maar waar komt de lust naar andermans pijn vandaan? Is dat beschaving? Een laagje vernis en een onderlaag van pure slechtheid?

“Laten we er niet over praten, dan is het er ook niet”
Dit lijkt DE regel voor een maatschappij/beschaving te zijn. Men weet dat er problemen zijn, maar niemand durft het te benoemen. Zijn we het spreekwoord: “Wie zwijgt stemt toe” vergeten? Oftewel: “wie geslagen word en niets zegt word weer geslagen”. Zou pijn dan essentieel zijn voor een beschaving? De opbouw van een beschaving gaat wel altijd gepaard met moord en/of oorlog. Soms met ziektes of natuurrampen, maar nooit is er een beschaving opgekomen zonder buitensporig geweld.

Zolang als dat de bewuste mens leeft, kent men angst, pijn en, boven alles, geweld. Zijn we er zo aan gewend geraakt dat het zelfs onze genen beïnvloed? Als dat zo is, zullen we nooit volmaakt gelukkig zijn. Ons lichaam zou het simpelweg niet aan kunnen. En, wie is er ooit volmaakt gelukkig geweest? Wie heeft er nog nooit een reden gehad om ergens over te zeuren, klagen of boos te zijn? Zelfs God niet. Het meest pijnlijke voorbeeld hiervan is de zondvloed. Hoe kan een barmhartige rechtvaardige god, zijn creatie een eigen wil geven en het dan uitmoorden, omdat het niet leeft naar de wil van die god?

In plaats van een barmhartige en rechtvaardige god, is hij eerder egoïstisch en ijdel. Daarom geloof ik niet in god. Ik denk dat een heel slim iemand zag wat er met de mensheid gebeurde en de dode zee rollen schreef, zodat zijn generatie een excuus had. “Het was de wil van God”. Makkelijk of niet? Hoe groot we ook denken te zijn, en wat we ook doen, we hebben overal een excuus voor.

De conclusie die ik dus trek is als volgt:
Regels voor een beschaving zijn er niet.
Alles draait om het behoud van jezelf, ten koste van alles, inclusief jezelf.

perril mayhem

Op een mooie dag zal ik gaan,
gaan waar al vele mij voor zijn gegaan.
rustig of wild.
gewillig of ongelukkig.
ik zal gaan waar ik wil.

Op een mooie dag zal ik zijn,
zijn wat iedereen zal zijn.
oud of jong.
mannen en vrouwen.
ik zal zijn waar ik wil

Op een mooie dag zal ik doen,
doen wat iedereen doet
vroeg of laat
snel of langzaam
ik zal doen wat ik wil.

perril mayhem

Met mn ogen dicht zit ik te genieten van de beste protestzangers die ons land kent. Boudewijn de Groot. Alhoewel hij zn nummers niet zelf schreef, is zijn vertolking vaak ongekend aansprekend en eerlijk. Met name:”Welterusten, mijnheer de president” spreekt me tegenwoordig helemaal aan.

Mijnheer de president, welterusten
slaap maar lekker in uw mooie witte huis
Denk maar niet te veel aan al die verre kusten
Waar uw jongens zitten, eenzaam, ver van thuis
Denk vooral niet aan die zesenveertig doden
Die vergissing laatst met dat bombardement
En vergeet de vierde van de tien geboden
Die u als goed christen zeker kent

denk maar niet aan al die jonge frontsoldaten
Eenzaam stervend in de verre tropennacht
Laat die weke pacifistenkliek maar praten
Mijnheer de president, Slaap zacht.

Droom maar van de overwinning en de zege
Droom maar van uw mooie vredes ideaal
Dat nog nooit met bloedig moorden is verkregen
Droom maar dat het u wel lukken zal dit maal
Denk maar niet aan al die mensen die verrekken
Hoeveel vrouwen, hoeveel kinderen zijn vermoord
Droom maar dat u aan het langste eind zult trekken
en geloof van al die tegenstand geen woord
Bajonetten met bloedige gevesten
houden ver van hier op uw bevel de wacht
voor de glorie en de eer van ‘t vrije westen
mijnheer de president, slaap zacht
Schrik maar niet te erg, wanneer u in uw dromen,
Al die schuldeloze slachtoffers ziet staan
Die daarginds bij het gevecht zijn omgekomen
en u vragen hoelang dit nog zo moet gaan
en u zult toch ook zo langzaamaan wel weten
Dat er mensen zijn die ziek zijn van geweld
Die het bloed en de ellende niet vergeten
En voor wie nog steeds een mensenleven telt

Droom maar niet te veel van al die dode mensen
Droom maar fijn van overwinning en van macht
voor de glorie en de eer van vrije westen
Mijnheer de president SLAAP ZACHT.

Lennard nijgh/Boudewijn de Groot

het is onvoorstelbaar hoe pakkend de tekst ook in deze tijd is. Geschreven in 1966 en nog steeds actueel. Ik dacht er een vooruitgang was.

perril mayhem

Graffiti als rebelisme vinden we voor het eerst terug in de eerste eeuw na christus. In de stad pompei alleen al werden zo’n 1500 “tags” gevonden. Alhoewel er grote verschillen zijn met de hedendaagse graffiti, is de grote over eenkomst, het feit dan men wilde vertellen dat men ergens op een bepaalde datum of tijd geweest was. In het vroegere Rome gebruikten de christenen graffiti om hun verboden geloof toch naar buiten te brengen. De catacomben buiten de stad werden helemaal onder “getagd” en zelfs in het colliseum zijn “tags” gevonden van mensen die wilden laten weten dat zij in het colliseum waren geweest.

Onderzoek wijst uit dat elke cultuur en beschaving z’n eigen soort graffiti heeft, of heeft gehad. Het gebruik van stiften, spuitbussen, stickers, posters, etc, is slecht een reactie op de vooruitgang. Elke generatie van elke cultuur en beschaving heeft wel eens willen zeggen: “Ik was hier”. Vele mensen vinden, dat het bezig zijn met graffiti, getuigd van a-sociaal gedrag, maar als men verder kijjkt dan de boodschappen op de muur, dan vind men een van de sociaalste culturen ter wereld.

Ras, afkomst, en leeftijd tellen niet in deze cultuur.
Slecht kunde telt.
Het is een van de weinige culturen die er internationaal, dezelfde regels op nahoud, en handhaven. Men respecteert elkaars “Uitspattingen”, en als er iemand de regels overtreed, word hij of zij gecorrigeerd. Graffiti is meer dan alleen verf op de muur. Het is een echte cultuur. Een cultuur met z’n eigen regels, taal en manier van oorlogvoeren. Er zijn verschillende crews bestaande uit verschillende schrijvers. Elke schrijver is wel zodanig individueel dat het kan zijn dat hij of zij bij meerder crews schrijft. Natuurlijk moet er wel onderscheid gemaakt worden tussen de startende spuiter en de doorgewinterde schrijver (kings). Want, ook al zijn de startende spuiters de toekomst van de graffcultuur, met hun geoefen is het slechts antipathie wat ze oproepen.

Een doorgewinterde schrijver wekt, daarentegen, respect op vanwege zijn vaardigheden met kleuren en spuitbussen. Denk daar eens aan wanneer er weer een zeer kleurrijke piece voorbij komt. Noem het niet direct vandalisme maar denk er eens wat verder over na. In elke grote piece zit vele uren werk, en voorbereiding.

Onthoud: Een “KING” is net zo behendig met de spuitbus als michelangelo of da vinci was met de penceel.

perril mayhem