zinloze woorden op niet bestaand papier
vormen zinnen die niet kloppen
gevoelens verstoppen
achter een mechanisch scherm

kromme gedachtes recht breiend
een excuus voor elke hatelijke woord
kritiek ongehoord
veilig voor het beeldscherm

onkunde tot communiceren verborgen
zelfverzekerde woorden uit trillende handen
zilveren en gouden randen
metamorfose in het beeldscherm

gabriel

Beste lezers,

Jaren en jaren lang moet ik nu al luisteren naar mensen die op zoek zijn naar de ware liefde en die geloven in eeuwig van elkaar houden en bij elkaar blijven. Het idee was leuk en sloeg goed aan, maar er was niemand die al die jaren geleden kon weten wat voor een gevolgen dit zou hebben.

Ik werkte (en werk nog steeds) bij een reclamebureau waar ik de baan heb waarvan waarschijnlijk de helft van de bevolking niet eens weet dat hij bestaat.
Ik bedenk reclames, pakkende zinnen, slogans en kruip in het menselijk brein, leef me in in tieners, 65+, baby’s, moeders en zakenmannen. Ik ben ze allemaal en geen van allen. Ik kan je vertellen wat er zo aantrekkelijk is aan een bepaalde merk luiers en waarom tieners zo nodig de nieuwste sneakers willen hebben.

Ik dwaal af en maak alles anders klinken dan het in werkelijkheid is, maar dat is nu eenmaal wat wij doen. Wij maken een mooi plaatje en koppelen ons product aan mooie vrouwen, lieve gezinnetjes en prachtige landschappen. Wij zijn degenen die ervoor zorgen dat je aan een (afschuwelijke) reclame denkt bij het horen van je lievelingsliedje en wij zijn aansprakelijk voor het onderbreken van film en tv.

Jaren geleden kreeg ik de opdracht een reclame voor bonbons te bedenken. Duizenden beelden en zinnen flitsten door m’n hoofd, maar allemaal waren ze al eerder gebruikt; of in ieder geval hetzelfde idee, maar misschien anders uitgewerkt. Bonbons gingen samen met liefde, gelukkige echtparen en veel rood. Mijn baan is zorgen voor vernieuwing en een net iets andere, aparte aanpak van dingen hebben. Dus moest ik een manier vinden om net iets verder te gaan en de mensen hun oren te doen spitsen. Het moest iets zijn wat in hun geheugen gebrand zou staan en waar ze het jaren erna nog over hebben. Ik wist destijds niet dat het idee achter mijn reclame steeds vaker en vaker gebruikt zou worden tot het gewoon zou worden om te horen.

een jongeman komt thuis, waar zijn vrouw op hem zit te wachten. hij zegt een verrassing te hebben en ze staat op en slaakt een gilletje. hij tovert een doos bonbons achter zijn rug tevoorschijn en met weer een gilletje valt zijn vrouw hem in de armen. de camera dwaalt af en richt zich weer op de deur waar nu een oude man binnenkomt. op de bank, met haar rug naar de deur toe zit een oude vrouw. hij gaat zachtjes naast haar zitten en zet een doos bonbons op haar schoot. de vrouw glimlacht en haar ogen gaan glanzen. met haar hand aait ze langs zijn wang. (kleuren: donker rode tinten en gouden glinsteringen)

en dan de tekst: bonbons… voor eeuwige liefde.

Als ik het terug kon draaien had ik het gedaan, zelfs als dat betekende dat we geen miljoenen contract binnen hadden gesleept. Maar wie had ooit kunnen denken dat je met één zin zoveel schade aan kunt richten..
En voor al de mensen die zolang opzoek zijn geweest naar de eeuwige liefde.. het spijt me.

Met vriendelijke groet,

de vrouw die de macht heeft over u, uw vrienden en uw kinderen

gabriel

zolang ze blijven schieten in mijn hoofd
vloeken en schelden
zolang ze blijven ruziën in mijn hoofd
schoppen en slaan
zolang ze tegen elkaar vechten
ben ik niet alleen
zolang ze tegen elkaar vechten
kan ik ergens heen

tranen rollen
hulpeloos, te laat
mensen vallen
machteloos, vergeten
schoten klinken
uitzichtloos en leeg
jij bent weg
maar ik ben niet alleen

gabriel

Ik zou je hart uit je lichaam halen
en eigenhandig aan elkaar plakken
zodat je van me zou kunnen houden

ik zou je hoofd door elkaar schudden
zodat alles op z’n plaats valt
en je zou zien wat je met me doet

en terwijl ik wacht op tranen
lach jij maar

vloek, scheld de hele wereld uit
als je het maar meent
je weet niet hoe graag ik wil
dat je ‘s avonds aan me denkt

en dat je even vergeet
dat je me waarschijnlijk zo zou kunnen hebben
en het gewoon fijn zou vinden
om bij me te zien

je weet niet hoe graag ik wil
dat je van andere meisjes afblijft
niet elke keer voor de sex gaat

je weet niet hoe graag ik wil
dat je voor mij gaat

gabriel

jouw armen voelden
altijd zo fijn
voelde me zo klein
maar altijd veilig

ze tilden me op
draaiden me rond
op de kop
weer op de grond

jouw goede buien
picknicks in het bos
je verdrietige muziek
maakt heel wat los

maar je blauwe ogen
werden grijs
en je stem
zo koud als ijs

je sterke armen
als wapens in de strijd
je kende je kracht
en wij de pijn

blijf lekker weg
kijk alsjeblieft niet om
ik ken je niet meer
ik geef er ook niet om

gabriel