foto’s zijn enkel herinneringen
vastgelegd op beeld
gebeurtenissen opnieuw beleven
het verhaal weer verteld

foto’s zijn papiertjes vol passie
een traan en een lach
het leven tentoongesteld
een stukje van een dag

gabriel

stationsstraat 77

Mevrouw van Dam kijkt naar de televisie. Een hoop geweld, denkt ze. Och hemeltje, probeert die enge meneer nu echt de Kerstman om zeep te helpen? Jeetje, ik hoop dat mijn kleinkinderen hier niet naar kijken. Waar zijn ze eigenlijk?

stationsstraat 79

Moeder zucht en ruimt de tafel af. Zoon zit op de bank naar de tv te staren en lacht af en toe hardop bij het zien van een zwarte kerstman. Zwarten kunnen geen kerstman zijn, roept hij. Die jatten alleen maar. Ze voelt een steek door haar hart door de gelijkenis die hij toont met zijn vader. Waar was hij eigenlijk?

stationsstraat 81

Vader was te laat en is door moeder weer weggestuurd. Zoon zit aan tafel en leest in één van zijn studieboeken; hij is de buien van moeder wel gewend. Dochter vlucht naar de computer en moeder schreeuwt waarom niemand helpt opruimen. Ze denkt bij haarzelf dat ze alleen een perfecte kerst wilde en hunkert naar die fles whisky die zij gisteren heeft gekocht. Waar was die eigenlijk?

stationsstraat 83

Totale leegte. De laatste politieagent heeft net de met tape afgeplakte deur dichtgeslagen, zich afvragend waarom God niet wat beter over mensen kon waken. Waar was God eigenlijk?

stationsstraat 85

Moeder en dochter ruimen de tafel op en ploffen beiden met een gevulde buik neer op de bank. Zoon rookt buiten een sigaretje met een vriend en moeder hoort hem zeggen dat hij heerlijk heeft gegeten. Ze glimlacht en kijkt naar haar dochter, die teruglacht.

gabriel

drie heerlijke dagen, twee heerlijke nachten
ik wil je altijd hier, maar dan kan ik lang wachten
herinneringen helpen echter wel en verzachten
het gemis komt later toch het gevoel wel verkrachten

ik wil een leven lang slapen met jou aan m’n zij
ik hou niet van geslijm en dit komt toch echt te dichtbij
heb alles wat ik wil en dat alles dat ben jij
word je bang, wil je ervandoor? sluit dan maar aan in de rij

gabriel

ik hoor ze wel es zeggen: je hebt een bolle toet
m’n hoofd is misschien niet klein, maar nog lang niet groot genoeg
ik wil meer opslagruimte, een systeem dat het doet
op alfabet geordend, een gedachten lange stoet

een secretaresse die het heeft op net en schoon
ik ken de rommel in m’n hoofd, ik heb er m’n hele leven lang gewoond
een getrainde militair raakt er nog gewond
ik denk niet recht, dus komen woorden soms ook scheef uit m’n mond

ze houden nooit op, soms schreeuw ik ze van ‘t dak
en zodat niemand ernaar hoeft te luisteren, wil ik een opvangbak
voor onzin en shit, zoals sinterklaas zijn zak
dan neem ik de woorden mee naar Spanje, heel braaf en mak

maar tot dan moet ik het maar doen met mijn ongeordende systeem
want ja, Spanje; daar gaat iedereen al heen
en zelfs in een zak naar Spanje reizen komt niet overeen
met de chaos in mijn hoofd, en daar sta ik alleen

gabriel

met een simpele glimlach
en een aai over mijn wang
maak je alles duidelijk

met een zachte kus
en een kneep in mijn hand
kan ik alles aan

simpele woorden
krijgen betekenis
als ze jou lippen verlaten

met een kleine zucht
en een gebroken hart
zal ik je ooit moeten laten gaan

gabriel