Als wonderlijk apparaat.
Ik heb nog geen handleiding kunnen vinden,
waarschijnlijk had een complete beschaving
failiet kunnen gaan door die berg papier af te drukken.

Het is lastig, je rammelt wat op de knopjes,
je ziet af en toe resultaat, soms verwacht, soms niet.
De basis functies gaan nog wel,
elementair… ik heb het onder vingers.

De wonderbaarlijke functies,
exotische dingen,
dingen die de machine uniek,
geweldig, facinerend maken,
staan nergens beschreven,

zijn experimenteel te ontdekken.
Spelen met dynamiet.

Het apparaat zien is niet lastig,
voelen kennen ervaren één zijn… oefening

Wie maakte je? Zou de schepper zijn schepsel nog kennen?
Leer me het, muziek te maken op je ziel.

Je weet het niet, wie ben je dan?
Als niemand het weet
wat je kan.

Pioniers, sterven jong, honger en kou.
Hun schepen maakten slagzij,
maar ze hadden idealen, jij.

job

It’s the sound of cracking your brain.
It’s music made out of pain,
liquid coldness against the brain.

No thought will escape this insanity,
during the attack exists no identity.

Inner eye sees electric exploding clouds,
frying your mind, seperate it from your body.

After hours finally reached oblivion, my own zion.

I wake up, totally forgotten the pain, complete, whole again.
A new day has come, the sun is my friend, again.

job

De Mens is beperkt, in al zijn bewegingen is hij vast geketend door de kille dimensies. In al haar denken is hij geisoleerd. Schijnbaar kan hij communiceren via het zwakke medium “spraak”, “zicht” of “gevoel”. Maar geen mens kan waarlijk “samendenken”.

Om het nog erger te maken zijn deze vloeken door de mens zelf ontworpen. De meesten van ons zijn blij met de taal. Ik verafschuw haar, doordat men nooit een 3 dimensionaal beeld in een 2 of 1 dimensionale taal zal kunnen uitleggen. Dappere pogingen leiden tot frustratie, woede, verdriet en pijn.

Maar het kan anders! Wij hoeven niet te sterven, zonder ooit waarlijk met een ander mens [gesproken/gedacht] te hebben. Wat ik wil, is binnen onze gevangenis nieuwe wetten, patronen en systemen te ontwerpen. Deze partronen en wijzen zullen ons de gelegenheid verschaffen het oude weg te vagen, en elkaar echt te leren kennen, dan zal ons nageslacht kunnen leven in een wereld zonder afbakeningen en beperkingen. Een wereld waarin wij met de juiste maten kunnen meten. Vrijheid zullen wij afwegen aan de beperkingen van het verleden. Tijd zullen wij beheersen als dat we door een huis kunnen lopen. Wij zullen schoonheid en passie delen. Wij zullen samendenken.

job

Ik word gek
In mei overkwam het me
Nu gisteravond is het me weer overkomen.
De brutaliteit

Ik zat in een nieuw zaakje mn pilsje te drinken, mijn vader zat bij me. Er stapten twee figuren binnen van buitenlandse afkomst. Mn vader kende ze. Na netjes kennis gemaakt te hebben, begon de ene over mijn kickbox training, want hij had van mn vader gehoord dat ik bij een gym train.

Alles was lekker relaxed. Nog een lekker gambaatje gegeten. Ik en de dochter van de eigenaar van dat zaakje zaten lekker te kletsen; ze had een stropdas gekocht en wou hem laten zien, ze knoopte de stopdas. Ik zei: “Hey, je doet de Pim Fortuyn knoop.” En daar begon de bullshit. Dat ene figuur wat tegen mij over kickboxen begon flipte. Later bleek dat hij coke tot zich had genomen.

Mijn vader is een aardig man, maar op dat moment kon ik m wel schieten dat hij die gozer had verteld dat ik in mei ook door een “mede”lander in elkaar ben geslagen. Hij gebruikte dat tegen me. En hoe fysiek sterk ik ook mag zijn, emotioneel ben ik nog altijd een wrak.

“Ik pak je wel… Je hebt geluk dat je vader hier zit, anders had ik je gemolt… Je hebt een vieze mond. Je bent geslagen toen hé? Nou, vertel dan…”

Dit zijn woorden die me in me ziel raakten. Gelukkig kreeg de rest van de mensen die erbij stonden lucht van deze viezerik en hebben ze hem gezamelijk de zaak uit gebonjourd.

Ik wil nog één ding kwijt; ik ben een bom! De volgende keer dat zo’n gast zoiets bij me flikt blijf ik niet meer rustig en vermoord ik degene die mij nog 1 keer zó kwetst.

Met vriendelijke groeten,

Jeroen

De lucht die wordt ingeademd
Doordrongen, doorweekt in duisternis
Afkomstig van binnen
Die resoneert als een schreeuw die niemand kan horen
Ik draag deze chaos goed
Hoewel niets me zou moeten redden
De wanhoop houdt me hier
Mijn behoefte aan onschuld, de plaats waar ik begon
Er groeit een kloof in me
Ik draag deze chaos goed

Zijn dit niet woorden van een ketter?
Een vergif op mijn lippen
Mijn geest inpuur met alles wat ik verkies te zeggen

Met jou bevind ik me in hoop dat God ons van onszelf zal redden
Elke schreeuw wordt een verspild ogenblik tot een andere dag verloren is gegaan
Zelfs landen dat wij ooit thuis noemden, liggen onontdekt en onbekend
De stilte van de hemel slechts voor een antwoord
En deed ons gelach; hadden onze tranen een doel achter af?
Werkten wij hard, vergeefs, in de hoop dat de wijsheid kwam uit wat we gedaan hadden?
Zelfs landen dat wij ooit thuis noemden, liggen onontdekt en onbekend
De stilte van de hemel slechts voor een antwoord

Zijn dit niet woorden van een ketter?
Een vergif op mijn lippen
Mijn geest inpuur met alles wat ik verkies te zeggen

Als ik mijn huid zou afwerpen
De verlaten lagen, maar niet de geleerde lessen
Zou niet ongedaan maken wat ik heb gedaan
Of me vergiffenis geven in betere dagen

Met jou bevind ik me in hoop dat God ons van onszelf zal redden
Elke schreeuw wordt een verspild ogenblik tot een andere dag verloren is gegaan
Zelfs landen dat wij ooit thuis noemden, liggen onontdekt en onbekend
De stilte van de hemel slechts voor een antwoord
En deed ons gelach; hadden onze tranen een doel achter af?
Werkten wij hard, vergeefs, in de hoop dat de wijsheid kwam uit wat we gedaan hadden?
Zelfs landen dat wij ooit thuis noemden, liggen onontdekt en onbekend
De stilte van de hemel slechts voor een antwoord

jeroen