beste…

Op het ogenblik gaat het niet echt lekker. Sinds een paar dagen moet ik mn emoties onder ogen komen, maar dat valt me zwaar. Ik loop rond met een onbestemd gevoel, en ik begin te huilen op de vreemdste momenten. Na jaren niet op emoties gelet te hebben, blijkt nu dat ze niet verdwijnen, ze blijven, en als je je daarna opensteld komen ze terug met wraak. Woede, verdriet, frustratie, angst en pijn, allemaal tegelijk, zo erg zelfs dat ik niet eens weet welke emotie er op dat moment het ergste is. Ik ben kwaad over het verleden, verdrietig over gemiste kansen en verloren liefde, gefrustreerd omdat ik mezelf niet meer onder controle heb, ik ben bang omdat ik weet wat mensen elkaar aan kunnen doen, en daardoor heb ik pijn. Ik ben moe van het vechten. En ookal hoef ik niet meer bang te zijn voor geen eten of geen slaapplaats, toch moet ik nog steeds vechten om op te staan. Ik moet nog steeds naar een wereld kijken die ik niet wil zien, omdat ze mij niet gezien heeft.
Is dat eerlijk?
“Pas je aan”, “Doe dit”, “Doe dat”, “Gewoon werken, dan komt alles goed”, “Stel je niet aan!!!”.
Al het bovenstaande heb ik geprobeerd en nu de basis in orde is en ik in therapie ben, kan ik nóg niet met emoties om gaan.

Hoelang nog?

Perril Mayhem

Ik ben een vulkaan
Ik sta op ontploffen
Kan iemand de druk wegnemen?
Ik sta op ontploffen.

Perril mayhem

Onrecht, ik zie het en word kwaad.
Waarom doen mensen elkaar zulke dingen aan?
Moord, mishandeling, verwaarlozing…
Het maakt me zo kwaad.
Ziet er dan niemand de pijn die het meebrengt?
Hoe kunnen advocaten slapen wetende dat ze criminelen vrij willen krijgen, voor geld.
Hoe kan een moeder haar kind slaan en tegen dat kind zeggen dat dat kind niet meer welkom is.
Kan de vorige generatie echt zeggen dat ze hun best voor ons hebben gedaan of zijn ze blijven hangen in het absurde idee dat als je huisje boompje beestje hebt dat alles wel goed zal komen?
Ik wil opkomen voor mensen wie onrecht is aangedaan, maar het zijn er zoveel. En onrecht zit overal.
Op school, waar de populaire leerlingen het leven van de “losers” verpesten, letterlijk.
Op het werk waar de chef uitzendkrachten misdeeld.
In een relatie waar geslagen word.
In een gezin waar niets gezegd word.
In de nietroken-wetgeving waar de rokers als zware criminelen of leprapatienten worden afgeschilderd.
In een jongerencentrum waar men op strepen gaat staan die men ter plekke verzind.
En ‘s avond op straat wanneer agent een groep jongeren wegstuurt omdat ze niets te doen hebben.

Woest word ik hiervan…
Wie zijn al die hufters dat ze zo’n invloed hebben op MIJN leven.
Zoals ICP’s violent j al rapte…

“How many times can a judge dicide my fate?”
“Who is he? A bitch, nothing great”
“He takes shits, and fucks us all floppy white”
“Plays with his balls, and judges MY LIFE”
“And who the fuck is he?”.

Niet dat ik tegen rechters ben, maar het komt op het zelfde neer.
Als een rechter een kutdag heeft zijn de straffen zwaar.
Helaas zie ik overal mensen om me heen en overal zie ik het onrecht dat ze meebrengen.
Dit zal mijn hele leven zo zijn.
daarom valt het leven me zwaar.
Ik heb gezien, gehoord en gevoeld waar mensen toe in staat zijn, en ik zie het nog elke dag.
En mensen maar vragen…
“Hoe komt het dat je depressief bent?”.

DAAROM DUS!!!!!

Perril Mayhem.

Ik heb geleerd dat mensen elkaar vreselijke dingen aan doen.
Ik heb geleerd dat mensen elkaars verdriet misbruiken.
Ik heb geleerd dat openheid een zwakte is
Ik heb geleerd.

Ik heb geleerd dat de nachten koud zijn
Ik heb geleerd dat de straten eenzaam zijn
Ik heb geleerd dat alles mag om te overleven
Ik heb geleerd

Ik leer dat de vreselijke dingen niet altijd gebeuren
Ik leer dat verdriet niet altijd misbruikt word
ik leer dat openheid géén zwakte is
dat ben ik aan het leren

Ik leer dat het ‘s nachts niet koud hoeft te zijn
Ik leer dat de straten vol leven kunnen zijn
Ik leer te leven in plaats van overleven
Dat ben ik aan het leren

Perril Mayhem

Kots misselijk word ik van de familie en vrienden van een pleger van een geweldsdelict. ALTIJD de zelfde verhalen. “Het is een rustige, eerlijke, introverte en pientere jongen die NOOIT agressief is”. Vertel dat maar aan het slachtoffer, of aan de vrienden en famillie. Hoe pienter is iemand die onder invloed van whisky en xtc een leraar doodschiet die een gesprek met hem aan zou gaan over zn gedrag?

Diezelfde dag nog zie je een jongen vertellen:”Die leraar is wel een goeie man, maar hij had die jongen boosgemaakt en dan gebeurt dat”. Zo iemand moet ook dood. Net als de jongen die geschoten heeft. Niet uit wraak maar uit angst. De angst voor herhaling.

Als dat was gebeurd bij de schutter zijn vader, die notabene in de bak zit voor een moord in duitsland, was het zeker weten anders gelopen met deze jongen. Het probleem ligt niet meer bij de individuen. Het probleem ligt bij de basis, de opvoeding, of liever het ontbreken ervan. En maar blijven roepen: “Die jongen is een goeie jongen, maar de maatschappij heeft hem slecht gemaakt”.

IK KOTS EROP.
Die jongen is geen goede jongen. Problemen in je kop? Praat erover. Dan doet men hun best wel voor je. Maar het allerergste van dit alles vind ik wat er straks staat te gebeuren. De rechtzaak. Men gaat dan proberen verzachtende omstandigheden te vinden. “Goh, zn vader zit in de bak voor moord, hmmm, hij was boos, of…, hij wist niet wat ie deed”. Iemand die zichzelf naar de klote helpt met xtc en whisky weet donders goed dat het fout is wat hij gaat doen. En dat hij er spijt van heeft zegt niets. Waarschijnlijk had hij het liever gedaan als niemand hem gezien had.

IK KOTS EROP
De hele wereld gaat naar de klote en de mensen roepen maar “Dan had hij die jongen maar niet boos moeten maken”.

Als het aan mij lag dan zou Murat d. vandaag nog sterven en zn familie het land uitgedonderd worden. Ik ben geen racist, echt niet, want bij een blanke denk ik er net zo over. Als iemand het respect voor andermans verliest, dan klopt er iets niet. Te lang hebben we gezocht naar de oorzaak bij dit soort voorvallen. Het is tijd voor actie want,

DE MAAT IS VOL!!!!!!!!!

KOTSEND;

Perril Mayhem