Please forgive me
For I know not who I am
I am a man
Please forgive me
For I realy didn’t mean to lie to you.
But it’s so hard
Living in these times
and it’s so hard
living with these pains
and it’s so hard
When you don’t want to go on

Please forgive me
For my eyes have seen the lights go out.
last night.
Pease forgive me
For I never thought that faith would look my way
But it’s so hard
Living with my thoughts
and it’s so hard
living in sadness
and it’s so hard
When you think you have to die

Please forgive me
For I haven’t killed myself or anyone else
Please forgive me
For my blood isn’t on the ground
Because it’s hard
Seeing what I see
And it’s so hard
Wanting what I want
and it’s so hard
when you’re me.

Perril Mayhem

Beste…

Ik ben weer eens ontzettend down, ik zie niet in waarom ik zou vechten voor een toekomst waar ik niet in geloof. Ik denk niet dat ik ooit zal geloven dat ik het wel aan kan. Tegenwoordig ben ik constant woedend, nee, niet woedend, maar razend. En ik kan het er niet eens uitgooien. Wanneer ik daarmee begin, dan houd het niet meer op. Ik loop nog steeds op mn tenen om mn moeder te ontzien die me in deze positie heeft weten te krijgen. En waarom?, heb ik geen rust verdient? is veertien jaar vechten niet genoeg om rust te mogen ontvangen? Toen ik het wilde nemen besloot het lot dat het mijn tijd nog niet was, en zorgde dat ik weer bij mn ouders kon wonen en aan een basis kon gaan werken voor een toekomst. Maar zodra ik moeite heb met mezelf te handhaven, word er nog even een schepje bovenop gedaan zodat ik in staat ben om iemand te vermoorden. En wat er ook gebeurt, en wat er ook tegen me gezegd word, ik mag niet boos reageren tegen mn “moeder”. Ik ben het zat, ik ben aan mezelf aan het werken en nog steeds moet ik vechten tegen de achterbakse buien in dit huis. Door gebrek aan privacy en een overdosis vernedering ben ik inmiddels zover dat ik, wanneer ik de woede op voel komen, niet eens meer weg wil lopen. Ik wil moorden, slaan en schreeuwen, maar boven al, wil ik dat de pijn stopt.

Nu word er tegen me gezegd dat, wil ik volledig genezen, het het beste zou zijn als ik niet meer bij mn ouders zou wonen. Helaas kan ik nergens heen. Ik mag lekker alle crap over me heen laten komen net zolang tot men roept:”die gozer verpest nog steeds alles”. En dan word ik weer op de straat gezet.

IK WIL RUST AAN MN HOOFD!!!!!
1 weg of n andere

Perril Mayhem

As I missdemeanor, never pick a fight.
I drink my tequilla, all trough the night.
Rum and coke, quit a few pints of beer,
Then going home thinking: what the fuck I’m doing here

Walkind down the streets, I see a lovely lady
I say can I touch you and she sais maybe
Are you crazy, or are you alone
I say I’m both and still I’m going home
With her, with her.

TELL ME IS IT TRUE?
SOMEONE SAY i’M IN LOVE WIT’ YOU
BUT HOW COULD THEY KNOW
THE WAY MY FEELINGS GO.

Now it’s the next morning, I’m looking at ya face
It is very sleepy, but I see no disgrace
I think that I love her, does she love me back
Just to get an answer, I kissed da ladies neck
Then she turned to me and said
What have you just done
An’ all I can say is, love you in da mornin sun

TELL ME IS IT TRUE?
SOMEONE SAY i’M IN LOVE WIT’ YOU
BUT HOW COULD THEY KNOW
THE WAY MY FEELINGS GO.

No more missdemeanor
Never picked a fight
No more drink tequilla
No more drinkin nights
Summer funny feeling
sun is shining bright
Me an lovely lady
together for all summernight

TELL ME IS IT TRUE
SOMEONE SAID I’M IN LOVE WIT’ YOU
BUT HOW COULD THEY KNOW
THE WAY MY FEELINGS GO

Perril Mayhem

Vooroordelen, ze zijn verboden, maar ze mogen wel.
Je mag niet zeggen dat allochtonen crimineel zijn, en met een goede reden, maar waarom mogen mensen die een ander niet eens kennen wel over die persoon oordelen. Men hoort verhalen en neemt klakkeloos aan dat het klopt. Wel eens gehoord van: “De klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt”. Ik moet al vechten om uit mn verleden in het heden te kunnen stappen, maar achter mn rug word er nog steeds naar me gewezen. Mensen ontwijken me, niet geheel onbegrijpelijk, maar erg pijnlijk.

Denken die mensen dat ik ervoor gekozen heb om het leven zo te leven?
Dat heb ik niet, ik had geen keuze.
Ik had ruzie.
En de mensen met wie ik ruzie had(mijn eigen ouders verdomme) hebben een groot gedeelte van die verhalen in de wereld gebracht.

Ja ik heb vroeger aan de harddrugs gezeten,
ja ik zuip vaak te veel,
ja ik heb bijna nooit centen,
ja ik blow,
ja ik ben werkeloos.

maar…

Ja, mijn ma was alcoholiste,
ja ze sloeg me iedere dag,
ja mn pa was er nooit,
ja mn zusje en broertjes werden door hem en mij beschermd,
ja mijn emoties werden misbruikt,
ja ik was de gene die mn ma haar vrijheid ontnam door geboren te worden
ja ik werd uiteindelijk zwaar depressief.
ja ik ben in therapie
En

Ja…Ik hou me aan mn belofte aan mn vrienden(eigenlijk zijn zij mn familie)dat ik weer volledig op de rit zal komen.

Ik werk er keihard voor om uit de visueuze cirkel te komen waar ik door verschillende redenen (o.a. de vooroordelen) in techt ben gekomen. Wie zijn die hufters dan om mijn inspanning op die manier nietig te verklaren. Snappen ze echt niet dat dat meer kapot maakt als dat mij ooit is gelukt? Ik heb een slecht leven geleid omdat ik moest zien te overleven, anders was ik inmiddels dood. Maar ja, liever een vooroordeel dan praten met een ex-dakloze of niet?
Klootzakken.

Perril Mayhem

Het is drie uur in de nacht en ik zit met mn blackboek
Op mn schoot omdat ik de juiste tekst zoek
Zo doe ik het al jaren wat me erg goed bevalt
De ogen gesloten en de vuisten gebald
Om een wandeling te maken door mijn imperium
Dat weer beter bekend staat als het eposium
Mijn gedachten wie ik ben ja mijn essentieel bestaan
Mn verhalen, mn teksten, dingen die ik heb gedaan.
Want alleen dáár ben ik een elvenkoning
Door een schandaal zonder volk of woning
Maar dát is niet waar ik naar op zoek ben
Ik wil een tekst gaan schrijven dus ik wandel met mn pen
Door de gangen der gedachten maar ‘k word weer afgeleid
Een nieuwe theorie heeft zich deze keer bevrijd.
Die moet ik onthouden daarom schrijf ik hem maar op
En die tekst dat weet ik zeker dat word een flop.
Toch maar proberen íets te verzinnen
Ook al heb ik geen idee waar ik zou moeten beginnen.
Ik ben de wanhoop nabij want mn kop lijkt verstopt
Na drie kwartier ploeteren geen letter gedropt.
Een writersblok zo heet dat toch het is flink irritant
Ik zit al bijna een uur met die pen in mn hand
Eerst maar ff pissen want ik word er niet goed van.
Ik kan maar niet begrijpen dat ik niets schrijven kan.

Het is vier uur nieuwe poging maar het gaat weer als daarvoor
Ik schrijf een paar woorden en dan kras ik ze weer door.
Een kleine tekening maar een tekst dus niet
Langzaam vult zich het blad tot mijn stille verdriet
Misschien helpt het als ik omsla en er anders bij ga zitten
Want ik ben al veel te opgefokt om nu al te gaan pitten.
Shit het eposium werkt niet mee
“word eens wakker” grom ik zacht maar een antwoord nee.
Dat is toch om te janken en dat heb ik ook gedaan
En het is te triest voor woorden maar er is geen woord ontstaan
En dán kijk ik terug die theorie is niet compleet
Ik ga het categoriseren zoals dat zo mooi heet.
Een half uur later raad eens wat er is gebeurd
Helemaal niets nix nul geen woord werd er neer gepleurd
Nu het tegen vijven is ben ik het helemaal zat
moe en onbevredigd leg ik alles plat
dag pen welterusten blackboek flikker op
en dán ineens komt het idee in mn kop

Perril Mayhem