Flarden van gesprekken
herinneringen aan aanrakingen
mijn voet tegen je scheen
jouw hand op mijn been.

Een blos op mijn gezicht
gekriebel in mijn buik
heerlijk balancerend op de rand
levensgevaarlijk! en dan weer die hand.

Een belofte, een ontmoeting
ver over alle grenzen heen
warme handen bespelen me doelbewust
breken mijn weerstand, ik kom tot rust.

Dutchess

Kleine kristalletjes dalen neer
zilver, glinsterend, fijn
Sterretjes in je ogen, ik sla de mijne neer
wil alleen even bij je zijn.

Je hand aait mijn rug, mijn schouder, mijn wang
vergoeilijkend, teder, vol zorgzaamheid.
En als je me aankijkt, zo net even te lang
breng je me in onbeschaamde verlegenheid.

Dutchess

In de gemiddelde advocatenserie wordt toch wel minstens een paar keer bezwaar gemaakt tijdens een rechtszaak omdat de gestelde vraag (dan wel het antwoord op die vraag) irrelevant zou zijn. Allemaal leuk en aardig hoor, maar ook (ik zou zeggen: JUIST) irrelevante zaken zijn van belang.

Zoals het niet hebben van vakantie bestaat bij de gratie van het feit dat we soms wel vakantie hebben, zo bestaat de relevantie van zaken bij de gratie van het feit dat andere zaken kennelijk minder of geheel niet relevant zijn. Zonder irrelevante dingen zouden we niet kunnen beweren dat andere zaken wel relevant zijn.

En dat is dus het belang van irrelevante dingen…

dutchess

De mond van de man beweegt.
Hij vertelt.
Het is ongetwijfeld interessant.

Ik wil hier helemaal niet zijn.
Kon ik maar dromen…
En mijn zicht op de werkelijkheid verliezen.

dutchess

Beelden staan me nog voor ogen,
dadendrang beheerst me nog,
mijn benen zijn nog moe van ‘t lopen,
een blauwe plek verdween in ‘t niets.

Geen bed om meer op te klimmen,
geen ontbijt op bed te brengen,
geen hele dagen lopen zingen,
geen chocoladetaart.

dutchess