Meer dan alles

wil ik jou
meer dan
het water het vuur
of een kind avontuur
meer dan
de zon de regen
of de vrome een zegen

Meer dan alles
wil ik jou
meer dan
een spin z’n prooi
of de zomer de dooi
meer dan
verdriet z’n medelij

Ik wil jou meer
veel meer
dan jij mij.

niemand

Op een dag liep roy door het bos, toen hij ineens een groep huisjes tegenkwam. Er woonde niemand meer, dat kon hij zien aan de overwoekerde muren, en de vervallenheid van het dorpje. Maar toch… Het liet hem niet meer los. Hij had een plek gevonden om te ontsnappen aan de dagelijkse sociale controle. Snel ging hij naar z’n vrienden, die net zo over Burgerije dachten als hij, om ze te vertellen over die plek.

In eerste instantie wilden z’n vrienden niets van die plek weten, ze zaten vast in dezelfde gedachtes als hun ouders, en waren bang voor wat er gezegd zou gaan worden. Pas toen er twee blauwe fatsoensrakkers ze vertelde dat ze geen groep mochten vormen en dat ze naar huis moesten gaan, gingen ze toch maar mee. En dat was achteraf maar goed ook. Bij de plek gekomen keken ze hun ogen uit. Marieke was de eerste die reageerde. “Hier gaan we wonen”

Word vervolgd

perril mayhem

In het land Burgerije lijkt iedereen op elkaar. Men doet hetzelfde en men houd altijd de ander in de gaten. Als je door de steden rijdt zie je overal borden met de regionale regels en roddels. Maar men noemt het geen roddels, men noemt het: “naarwaarheden”.

Iedere stad heeft eigen regels, maar over het algemeen denkt iedereen daar hetzelfde, over alles. Als er een meisje zwanger raakt, dan staat het gelijk in de krant, en, ze komt een week lang iedere dag op televisie, op: “Ongewenst Zwanger-tv”.

In een van deze steden groeit Roy op. Roy is een jongen die zijn leven maar vervelend vind. Als hij een keer ruzie heeft gehad met zn ouders dan komen er, overal in de stad, mensen naar m toe om hem te vertellen dat hij fout zit. En dat zit hem niet lekker. Hij kan nog geen scheet laten of de hele stad zegt dat hij stinkt. Op een dag, als hij een wandelingetje aan het maken is gebeurt hem iets vreemds…

word vervolgd: lees deel 2

perril mayhem

Ze zijn er weer,
de messen en pijlen.
Na een korte periode van afwezigheid,
zijn ze er weer.
In Mn gedachten, maar levensecht.

Ze komen recht op me af en doorboren me.
En ik?
Ik verwelkom ze.
Ik voel hoe elk mes en elke pijl Mn vlees penetreerd.
En ik voel de pijn.
Ik voel hoe elke vezel van Mn lichaam uiteen word getrokken.

Mijn ledematen mijn romp en mijn hoofd,
alles word doorboord.
Dit is niet te overleven.
Tot ik weer wakker word.

Realiteit.
Mijn nemesis, mijn pijn.
Laat me met rust.
Gun me mijn brandend verlangen.

perril mayhem

Terwijl ik over straat loop en rustig een jointje rook,
komt er ineens vanachter me een vrouw naar me toe.
“Maak dat smerige ding uit!”
Verbaast over zoveel brutaliteit keek ik haar niet begrijpen aan.
“Pardon?”
de vrouw wijst naar mn joint en zegt;
“Maak die ranzige peuk uit”
“Je hoeft mn kinderen niet bloot te stellen aan die drugs”.
Rustig probeer ik te zeggen dat ik haar en haar kindjes niet had gezien,
maar ze viel me in de rede.
“Nou maak je heel snel dat ding uit of ik sla dat ding uit je bek”.
“vuile a-sociale kankerjunk”.

Nou vraag ik je.
Wat is a-sociaal?
Blowen, of je kinderen blootstellen aan al dat verbale geweld.

perril mayhem