Dikke poep, vette schijt aan het schijt-aan-anderen-beleid
Aan de diaree, terwijl ik over de wc-bril rondjes rijdt…
Als n kleine smurf, stinkend naar schurft van al die koude kak
Lekker met een vork die maden en wormen uit de hoop prak

Het porcelein van de pot knapt aan diggelen
Van t persen de tranen over me wang biggelen
De smerige bruine spetters vliegen allom in t rond
Er komt alleen maar shit uit me behaarde kont

Dus in mijn aars aub niet zo’n dikke 2literpepsi fles
Soms wel de voorbinddildo van me strenge meesteres
Die langs irritante aambeien diep naar binnen zal glijden
Om me vervolgens de anus scheurend open te rijden

Wil t uitschreeuwen, belet door een gagbal in me bek
Ze ramt me bilspleet helemaal heet en gillend gek
Met roodgeragde anus lig ik wat na te hijgen
Met haar poepert op me bek, moet ik wel zwijgen

Ik ruik de putlucht als haar aars zich openzet
Daar wordt een bruine punt uit de rug geplet
Langzaam vult de dampende bollus me mond
Druk nagels diep in haar latexdragende kont

Met mond vol stront lig ik hard te beven
Moet haar t genot van anaal orgasme geven
Dus dring ik langzaam binnen in die natte ster
Met aansporing prop ik die shit mijlenver

Een gewaarschuwt mens telt nog immer voor 2
Kontneuken is lekker, maar lekkerder met diarree!
Kreunend, het vloeit eruit, druppel voor druppel
Glijdend langs me condoomloze knuppel

El13

Er klinkt een schot in de aula.
Paniek.
De leraar stort bloedend neer.
Ziek.
De dader slaat op de vlucht
News.
Erg, erg, erg sneu voor nabestaanden en betrokkenen,dat zal ik zeker niet ontkennen.
Tsja,weer een klap in t gezicht van de mensen die denken dat de wereld nog wel te redden valt,en geloven in de goedheid van de mensheid. Ik persoonlijk vondt de reactie van sommige mensen mischien nog wel schokkender “Het zal wel weer zo’n buitenlander zijn geweest.” (toen was de nationaliteit nog niet bekend.) Ik hooptte nog ff dat het een blank jochie zou betreffen. (liefst een die met het dienstpistool van zijn in t leger werkende vader tot deze laffe daad was overgegaan!) Maar helaas,de sceptici kregen weer eens “gelijk.” Dankzij dat soort vooroordelen zal de haat en angst op straat helaas groeien. Hopsakee weer wat benzine op het al hard brandende haatvuur. Nou,wees godverdomme maar blij met jullie “gelijk”

Discussies onstaan.
Is het de schuld van de maatschappij?
Komt het door de vervaging van normen en waarden?
Wordt dit gedrag aangewakkerd door computergames?

Ik weet t niet.
Wel denk ik, dat hoe meer de media erop induikt, des te meer kans op herhaling! Er zal altijd wel weer een gek kijken en denken “He, dat is ook een manier om me woede te uiten.” De invloed van gewelddadige games enzo wordt overschat, en de invloed van de media HEEEL erg onderschat.

Persoonlijk speel ik graag ultra-gewelddadige games.
Juist omdat ik dan me woede kan ventileren via de joypad.
En niet op straat iemand een schop in t gezicht hoef te verkopen.
Niet dat dat zonder die games wel zou gebeuren,want daarvoor heb ik iets teveel respect voor alles wat leeft, groeit en bloeit.
Klinkt raar, maar door die games(denk ik dan)wordt juist de wereld meer geweld bespaart.

Begrijp donders goed dat kansarme jongeren die aan hun lot worden overgelaten door hun ouders het zwaar hebben. En kan me zelfs nog voorstellen dat er een haat onstaat richting alles wat maar enigzins naar authoriteit riekt. Maar om dan een pistool te trekken en iemand neer te schieten.

Pfff,waarom breek ik hier zowat me kop over.
Het is een erg gecompliceerd verhaal, met (vrees ik) een nog veel enger staartje. Dit trieste voorval zal voor de politiek weer een aanleiding zijn,om nog meer de controle te willen behouden over de burgers.
Meer cameras, meer detectiepoortjes, meer blauw op straat, strengere regels.
Wat dan natuurlijk weer resulteerd in nog meer angst, onbegrip en haat.

Hopelijk probeert men ook eens de oorzaak van zoiets te achterhalen,en daar iets aan te gaan doen. Hoewel dat een onmogelijke opgave is, want t tij lijkt me niet meer te keren. Voordat we hier net als in andere landen een partij gevangenissen uit de grond stampen, om daar iedereen die in de weg van de “westerse beschaving” staat, in op te sluiten.
Uiteindelijk zelfs onschuldigen mensen in de dodencel belanden.
En alleen de rijke zich eruit kunnen kopen.
Vervloekt bij deze ff diegene die ooit het fenomeen “geld” heeft uitgevonden.
Waardoor spiritualisme het al snel moest afleggen tegen materialisme.
Lang leve de “vooruitgang”

El13

Wat voor de een kattegejammer is, is voor de ander een streling voor het oor. Waar de ene zenuwachtig wordt van gierende gitaren,wordt de ander er rustiger van. Geluiden van samples voor de een een gruwel,voor de ander de hemel van creatieviteit. Afwijkende beats, rare breaks waar de een zijn/haar hoofd op knikt, terwijl de ander er van in slaap zal vallen.

Verschil in smaak zal en moet er wezen. Ook voor dit onderwerp geldt: beter luisteren naar de boodschap van muziek dan er met oogkleppen op over te schrijven. Muziek hoort te verbroederen, maar dat lijkt heden ten dage wel anders. Velen houden krampachtig aan bepaalde stijlen vast. Dat is op zich begrijpbaar en ook ergens logisch! Maar dan gaan sommigen van hun nog verder hierin, ze kraken alles wat niet in hun straatje past af.

Persoonlijk deed ik tot een bepaalde leeftijd ook hieraan mee. Achteraf lach ik mezelf hard uit, schud me hoofd, en vraag ik me af hoe ik ooit zo kortzichtig en closedminded t.o.v. muziek kon zijn. Niet dat ik nu ineens ALLE muziek tof vindt ofzo. Laat ook zeker wel merken als ik iets niet leuk vindt Probeer dat wel vanuit het “ik vindt dit…..”-principe te praten ipv vanuit t “dit is…..”-principe! En als mensen ergens van houden wat ik niet trek, en ze het verwoorden waarom, kan ik me daar in verplaatsen. Soms zelfs leren luisteren, totdat ik het ook ga waarderen.

Veelal hebben zogenaamde kenners kritiek op n stijl waar ze eigenlijk te weinig van weten,om er een oordeel over te vellen. Net zoals me pa. Hij ziet alleen af/toe in de zapp-ronde een flits van een clip. “Dat heeft toch niks met muziek te maken?” Tsja, pa…. dat vonden jouw pa & ma waarschijnlijk ook toen je in 1965 de Rolling Stones hard draaide! Zo zal ik (fictief) ook later de muziek van me kinderen niet snappen. Dat hoort schijnbaar zo.

Gelukkig uitzonderingen daargelaten! Daar kwam ik ooit op een Drum&Bass-feestje achter. Zag tot me grote vreugde een stelletje dansen die me ouders hadden kunnen zijn. En niet zo’n klein beetje uit hun dak ofzo!Ze dansden menig jongeling eruit. Later sprak ik een meisje, en vroeg haar of ze die toffe “ouwe” mensen had zien dansen. “Dat zijn mij ouders!”, sprak ze met enige (terrechte) trots. Bleek dus dat haar ouders haar ooit met tegenzin meenamen naar een Drum & Bass feest. Nadat eerste feestje was ook zij bevrijd van het vooroordeel dat computers geen muziek kunnen maken met gevoel.

Stemmingen worden deels mede veroorzaakt door muziek. Althans dat is bij mij het geval. Daarom kan ik soms bepaalde muziek echt niet aanhoren. Maar dan ga ik gewoon met de discman de straat op. Weg van die basstrillingen van de onderbuurman. Weg van de razende gitaren en opgefokt geschreeuw-tegenoffensief van me flatgenoot. Weg van de K3-liedjes krijsende kinderen op het voetbalplein beneden. Zodra ik de frisse (nu ietwat vochtige) lucht inadem en me koptelefoon me gehoor totaal afsluit van de “werkelijkheid” voel ik de stress langzaam van me afglijden. Me grimmige frons-blik verandert langzaam in een vaag grijnzende kijk.

Zo, en dan nu weer een potje douche-karaoke ter vermaking van de buren!

el13

De duisternis valt over het nog maar net van de hittegolf bekomen nederland.
Vollemaanlicht schijnt extra licht op de door kunstlicht verlichtte straten.
De lichten weerspiegelen met glans op het glimmende asfalt.
In plassen regenwater vervormen de lichten tot dansende vlammen.
Vanuit lekke daggoten, langs veroeste regenpijpen drupt en sijpelt de bui nog na.

Met stevige tred door plantsoenen, over pleinen, langs torenhoge kantoorpanden.
Intussen houden de ogen alles wat leesbaar/zichbaar is in de gaten.
De door de massa onbegrepen tekens/namen/afbeeldingen.
Die uit vrije wil door creatieven verspreid zijn op het talrijk aanwezig straatmeubulair.
Elk leeg oppervlak lonkt verleidelijk naar de ogen.
Als een leeg doek die de schilder prikkelt het te bewerken.

De drang naar expressie pompt door de aderen.
Het hart vervuld met een onbeschrijfbaar gevoel.
3 vingers en 1 duim jeukend naar aanraking met het blik.
De wijsvinger jeukend naar anraking met het plastic.
Gedreven door de passie voor creatie.

De rechterhand omklemt in de ruime broekzak de aansteker.
Linker hand tast in de eveneens ruime broekzak naar het mobieltje.
Op de groene display verschijnt na invoering van de code de excacte tijd.
“Time 4 some action..”, klinkt toepasselijk uit de koptelefoon.
Nadat het mobieltje is uitgezet, worden de veters ff herstrikt.

Verlangend naar de chemische geur snuiven de neusgaten wederom de nog warme buitenlucht binnen. De ogen helemaal in hun nopjes met hun rol in het komende zintuigelijke samenspel.
Ze zijn bewust van de verantwoording die op ze rust.
En onspannen zich nog ff door wat doelloos te staren.

De zwarte muts op het verregende hoofd wordt naar beneden uitgerolt.
Wat overblijft zijn 2 cirkels met ogen en 1 met een mond.
3 gaten in een zwart vlak. Het lijkt geen toeval, steeds weer die 3!
Vingers en duim worden geknakt en gestrekt ter voorbereiding.
De koptelefoon verdwijnt samen met de bijbehorende discman in de rugzak.

Vanuit de schaduwrijke struikpartij is er goed zicht op het doel en de omgeving.
Enige minuten wordt met ingehouden adem en gespitste oren gescanned.
Priemende ogen staren in het rond, alles lijkt veilig stil en verlaten te zijn.
Geruisloos wordt het veilige struikgewas verlaten, om naar het hek in het kunstlicht te sluipen.
Gehurkt bij het hek wordt met behulp van een kniptang een soort deur gemaakt.
Dit alles onder t mom van “beter knippen, dan klimmen”*

Er wordt geschud, de eerste spontane lijnen verschijnen.
De voorbereiding bestond ditmaal wederom alleen aan de kleurkeuze,de tas inpakken.
Zonder gedachten over het hoe & waarom aan de slag!
Uit eigen wil iets maken op een plek die gezien wordt, daar draait het in dit geval om.
Er wordt totaal niet nagedacht over wat anderen er van zullen gaan vinden.
Meer vanuit de gedachte “X-press Yourself.”**

Intussen beginnen de basisvlakken gevuld met kleur te raken.
De chemische doch zeer fijne verfgeur prikkelt de wapperende neusharen.
In de verte horen de oren alleen het getjirp van krekels, sprinkhanen enzo.
Dichterbij alleen het ritmische gesis van de verf die onder belachelijk hoge druk het blik uitsproeit.
Af en toe onderbroken door het gerol van de rollende kogel die zorg dat het drijfgas en de verfmoleculen zich goed vermengen.
Wanneer er al meerdere lijnen verschijnen,wordt er nog ff met een kritische blik vanaf een afstandje gekeken. Het eind al bijna in zicht.
Ineens borrelen de woorden “Er moet meer gehakt worden!”***op.

De hersens enigzins door verfdampen op hol geslagen.
Dwarsliggen met stijl, het blijft een levendige hobby/levensstijl in elk geval.
“Gewoon je ding doen” klinkt net te standaard.
“Met passie en oprechtheid je ding doen”, klinkt dan al iets beter in de oren.
En zal uiteindelijk ook beter voor de ogen zijn.
Voor stijlontwikkeling, kleurenkennis, is oefening, experimentatie, nodig.
Niet bang zijn een spontane lijn toe te voegen.
Velen denken er met veel oefenen alleen wel te komen, maar vergeten dat enige tekentalent ook niet geheel onmisbaar is voor groei en bloei.
Ook dit onder het mom: “Niet kletsen, maar schetsen!”****

Als het af is, wordt vanuit dezelfde veilige struiken nog ff nagekeken.
De koptelefoon wordt weer opgezet, nadat er van cd gewisseld is.
Het warme trompetgeluid van Chet B. vervuld de oorschelpen met rustgevende klanken.
Het adrenaline-peil zakt alweer langzaam tot normaler niveau.
Met een ontspannen gevoel kijken de ogen naar het uiteindelijke resultaat.
Kritisch worden de dingetjes die net iets anders gekunt hadden, opgeslagen.
En met vreugde over het alghele resultaat wordt het bloed wat verdunt met wat alcohol.
De gedachte de creatie in daglicht te aanschouwen groeit met de minuut.
In het schemer van de vroege ochtend vervagen de nachttinten.
De frisse kleurtjes stijgen langzaam in felheid en gradatie.

Een zonsopgang is zowiezo een fijne aangelegenheid, maar ‘n combinatie als deze is ook niet geheel vervelend te noemen.
Vergelijkbaar met een regenboog die ineens tegen een grijze hemel afsteekt.
Zonder hierbij gelijk in E.O.-termologie als “er is hoop” te denken.
Niet dat de creatieven zonder hoop zijn, maar veelal een net wat andere hoop.
Al was het maar de basis-hoop dat het droog zal zijn in de geplande verf-uren.
De hoop stijl blijvend te kunnen laten groeien.
En natuurlijk de hoop naar weer eens een geslaagde nachtwandeling………

Met dank aan diegene die hun verhaal vertelden…. zodat vanuit jullie perspectief dit vertelsel verteld kon worden… zonder hierbij in namen-noemerij te vervallen….

el13

(bronvermelding:
* citaat “Contra..excuse me, i’ve got a system to destroy”
** citaat NWA songtitel
*** citaat “Keep It Movin”
**** citaat “Picasso”)

Tot mijn verbazing ontving ik me allereerste reactie via de huurmoordenaarsemail….. (de test vanuit de redactie niet meegeteld..) Heb deel van de brief overgenomen…..namen maar weggelaten…… En een reactie volgt….

Geachte El13

Wij lazen tot ons verdriet op www.huurmoordenaars.com dat u niet achter de monarchie staat. Op zich is dat natuurlijk uw goed recht als burger van een vrij westers land. Maar toch,na het lezen van uw zogenaamde brieven, etc, aan Hare Majesteit de Koningin rezen enige vragen ons te boven. Uw brieven en vergelijkbare geschreven woorden getuigen het ontbreken van smaak, ethiek, stijl. Waarom schrijft u toch zulke negatieve, bijna dreigende uitingen richting Onze Oranje Moeder der Nederlandsche Natie? Heeft zij u ooit persoonlijk benadeeld of iets aangedaan mischien? Of ben u van het soort schrijvers die graag onrust stoken tegen alles wat zo was en dus zo hoort!?Oproerkraaiers, wanbetalers, oplichters, criminelen en ander links schorriemorrie, wellicht valt u wel onder 1 van deze noemers. Hopelijk bent u in elk geval nog wel zo eerlijk dat u ons hierop wellicht enig antwoord zou kunnen geven?.

….vervolgens volgt een reeks zinnen die ik denk ik als een soort bedreiging moet opvatten….
….komt goed uit dat ik net laaste schrijfsel omtrend het koninklijk huis al had gepost, voordat ik die mail van die lui ontving…

Nou voorruit dan maar per hoge uitzondering zal ik de schrijfsels verklaren…

Waarom ik Bea zulke woorden toedeel?
Deels beroep ik me daarbij op me recht van meningsuiting,ook al is deze ietwat dmv literaire vrijheid verbogen van mijn echte mening. Maar laat ik u eens een waargebeurd verhaal omtrend mijn ontmoeting met Hare Saaiemeid… Ik neem u mee naar Klas 5 van de basisschool. Tegen t einde van t jaar was t tijd voor het hoogtepunt in dat schooljaar “Kamp.” Betekende: fietsen tot je niet meer kon, dan week in de bossen in een soort bouwvallige houten barak keten met klasgenoten en genotes….ofzo. Iets waar iedereen erg naar uitkeek. Totdat bleek dat de koningin ons dorp zou aandoen op het moment dat wij zo’n beetje ah fietsen zouden zijn. We zouden dus naar het bos fietsen,en eenmaal aangekomen ons kunnen douchen, omkleden, om vervolgens weer met auto’s terug te gaan, naar het dorp wat we sochtends vroeg al fietsend achter ons lieten. Kamp was “vrijheid”, andere omgeving. En dan tijdens kamp weer terug naar school in t dorp, domper!

Toen ik thuis vertelde dat de koningin kwam, reageerde me oma zo blij, dat ik me voorgenome vervolgscheldkannonade maar ff insliktte. Op school was een tekenwedstrijd gaande, en per klas zou de winnaar zijn/haar tekening aan de koningin mochten laten zien. Dus ging ik aan de slag met pen en kleurpotlood. Tekende een soort strip-parodie op het aankomend bezoek. Namelijk Bea in belachelijk roze jurk/hoed… burgermeester in pak die “Welkom…blah…blah..” zei. (voor diegene die twijfelen aan de waarheid van dit verhaal, me ma heeft m nog!) En gaf meisje in klas lager van me de tip wat tekst aan haar tekening toe te voegen.

Tot me grote verbazing won me toch wel cynische weergave het van de rood/wit/blauwe vlaggen in groene landschappen. Dus het tegenovergestelde van wat ik wou gebeurde…. (je speelt dan toch ff het spel mee, al was t maar om me ouders. Zodat ze konden vertellen dat hun zoon een tekening aan de koningin mocht laten zien. Had achteraf niet gehoeven, Pa waarschuwde al. “Ook de koningin poept op de plee!”)

Voordat we de lokale gymzaal in mochten om in een rij op hare hoogheid te wachten, werden we ff de les gelezen door mannen in pakken met oordopjes en walkie-talkies. (Toen heette dat denk ik BVD…Binnenlandse Veiligheids Dienst….) Er werdt ons met klem benadrukt dat we niks mochten zeggen tegen de koningin, tenzij ze ons iets zou vragen. Mocht dat het geval zijn,dan MOESTEN we in ons antwoord altijd “Hare Majesteit” verwerken. Dat werd zelf tot vervelens toe geoefend. “Dus als ze vraag hoe je heet zeg je : ik heet Piet, HARE MAJESTEIT.” Man in pak ziet dat ik intussen de rest probeer af te leiden met gekke gezichten. “He, jij….wat zeg je dus als de koningin je vraagt hoe je heet”. Waarop ik met stalen gezicht antwoord “ik heet EL-13….Harrrrrre Maai-jestijd” (de klemtoon helemaal verkeerd leggend en heel lijzig uitgesproken, met nageprate hilverrrrrsumse R) Als blikken konde doden….. De instructie verder braaf ja-knikkend meespelend en intussen heel hard “NEE” denkend.

Het meisje van een klas lager die zowaar ook nog had gewonnen en ik keken elkaar knipogend aan. (zij dacht er duidelijk hetzelfde over….) Wij zouden zelf wel bepalen wat en hoe we iets tegen de koningin zouden zeggen. Het moment supreme naderde. Langs een demonstratie van de lokale gymclub kwam de officieele circus-stoet met bea voorop ons naderbij. Een voor een werden de tekeningen vluchtig overgekeken. (voor sommige kinderen een mega-teleurstelling….) Nadat ze de mijne had bekeken sprak ze de legendarische woorden: “Amusant, zeerrr amusant” Waarop ik met schaapachtige blik voor me uit bleef staren. Alsof ze er niet was. Bij het meisje aangekomen vraagt de koningin aan haar of alles goed gaat op school. Het meisje antwoord eerlijk : “Ja, hoor….bij jou ook?”

Die gezichten…..onbetaalbaar!….zo keken waarschijnlijk ook de zogenaamde christenen in de middeleeuwen als een ketter het waagde te zeggen dat god niet bestond. In de stoet van officieele volgers knipoogt een man met een pak vol medailles naar me. Vanachter in de rij kijken wat leraren en leraressen ietwat boos naar mij en het meisje. De stoet verlaat via de lokale punnik-club-demonstratie de gymzaal. Nog even proberen de mannen in pakken ons te vervelen met boos-doenerij. Of we doof waren geweest bij de instructies vooraf? Hadden we niet gehoord wat ze zeiden.? We zwegen, het allmachtige wapen tegen volwassenen. Tot het ons iets te lang ging duren, en we vroegen of we nu eindelijk weer terug naar “het kamp” mochten.

Terug naar het bos, de meidenslaapzaal zien te bereiken zonder dat de leiding het merkte. Creativief met stroomkastjes en stoppen van in de buurt gelegen caravans. Buiten in de zon rondrazen, spelen, gillen, klimmen, rennen en vallen. Dat is toch veel beter dan met zulk mooi weer binnen in een gymzaal in je nette kleren te moeten staan!?. Was me als kind al duidelijk, voor lol en eerlijk plezier te hebben in nederland kunnen we het koningshuis missen als kiespijn.

Met autobiografische en nog steeds onvriendelijke groeten verwacht ik hierbij nu echt t laatste woord aan “onze” keunigiiiin te hebben verspild.

P.S. Ik heb NU al zin in koniniginnedag 2004 !!

el13