Omdat zij zei “ik hou van jou”
Hing ik koud aan een touw
Omdat zij zei “Je bent van mij”
Schoot die kogel door me grijze brei

Omdat zij zei “Ik zou jou wel willen”
Slikte ik veels te veel zware pillen
Omdat zij zei “Ik wil bij je zijn”
Sprong ik voor de snelste trein

Omdat zij uiteindelijk wegging
kreeg ik weer goede zin
Omdat ze me had bedrogen
werdt ik weer opgetogen

Omdat zij haarzelf nooit echt was
was ik weer snel in me sas
Omdat zij week van mij zij
ben ik weer ontzettend blij

El13

Hou mezelf steed langer en vaker bewust wakker
Ook al knikkebol ik, zit ik continue te gapen
Verstoor me ritme, maak me fysiek bewust zwakker
De onrustige gedachten houden niet van slapen

Draai vaker en vaker vele nachtelijke overuren
Lijk door kwellende gedachten onderhad bezeten
Schijt aan mezelf,ook aan de onder-en bovenburen
Lakoniek overzie ik het gebrek aan n zuiver geweten

Nachtelijks boet ik nog immer voor het verleden
De chronische pijn overheerst continue me brein
Dagelijks te uitgeput voor ook maar n blik op t heden
Telkens afvragend hoe n leven zonder pijn zal zijn

Berust moedeloos,doorgedraaid in de ellende
Het daglicht vervreemdend als een pijnlijke hallucinatie
Maak onbewust van me omgeving een hopeloze bende
Ogen traanloos, prikkend van verstikkende frustratie

Mijn doom-room zuigt me leeg van alle kracht en hoop
Te lang vastzittend in pijn, kan er bijna niet meer tegen
Langzaam maak ik me lichaam klaar voor de sloop
Verlangend naar het einde van deze duistere regen

Uitgeput van het vechten,het kwaad lijkt te gaan winnen
Overgave aan demonen in mijn veels te zware hoofd
Er brak al veels en veels te vaak iets hard van binnen
En ook te vaak werdt me telkens valse hoop beloofd

Waarom wil mijn duisternis maar niet verdwijnen?
Waarom passeerde ik bewust het point of no return?
Waarom ben ik langzaam maar zeker aan het wegkwijnen?
Vind ik dan pas eindelijk echte rust als n hoopje as in een urn?

El13

“Geen polonaise aan mijn lijf”
sprak de patatboer tegen het dronken wijf
“Geen lijf aan mijn polonaise”
zei ze terug & at patat met mayonaise

“Na zonde, komt den val”
Sprak de christen tegen de boer in overal
“Na komen vallen, dat is zonde”
zei hij terug en vervolgde de gier-ronde

“Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg”
Sprak de portier tegen de luidruchtige klant in de kroeg
“Genoeg gek doen, maar al dan doe je normaal?”
zei ik terug, en verbaasde me over me eigen wartaal.

El13

Weer ‘n nacht….
voorbij,
zij
ligging, draai
om de kern
heen, zei
zij hard
tegen mij?

Van haar
haar ontdane
benen
wagen nemen
Ik geef me
over
en weer gaande
verwijten
vallen
haar tegen…

De koude stilte
gordijn zakt
zacht
trilt me
lichaam onder
haar
warme tranenregen
valt mij tegen!

El13

Het totale duister van deze onrustige nachten
Voed mij kwade & ernstig zieke gedachten
Er tegen vechten heeft totaal geen zin
Gezond weer op, daar trap ik niet meer in

Dus negeer ik het laatste restje hoop
Laat het beest in me op de vrije loop
Totaal opgefokt van levenslange stress
Slijp ik doorgedraaid het lange slagersmes

Het kokende tij val nu niet meer te keren
Tijd om de ingeslaapte kuddedieren te fileren

Het is dus nu al veel en veels te laat
Klaar voor een vrolijk bloedbad op straat
Begrijp nu de kracht van die Volkert van der G
En ervaar de duistere pracht van die Murat D.

Dodend,ze zullen eraan gaan in grote getallen
Kogels, trots maaiende, pistolen luid knallen
Zelfmoordcommando’s, zij gaan er ook voor
Ook terroristen, serie-moordenaars hebben t door

Het kokende tij viel allang niet meer te keren
Tijd om ze die hoerige manieren af te leren

Slacht af die makke slaven van het smerige geld
Met hun nagepraat gemekker over zinloos geweld
Zinlozer als hun lege,overgewaardeerde bestaan?
De kansarmend negerend, de rijken zullen er aan gaan!

Ruk uit die volgevreten,consumerende ingewanden
Het hebberige bloed druipt langs de marmeren wanden
Hak 1 voor 1 af die hebberige grijpgrage handen
Sla in gruzelementen die immer vleeshappende tanden

Het overkokende tij nooit meer te keren
Tijd om menselijk vlees te gaan verteren

Breek de in strakke stropdassen gevangen nekken
Laat via zelftoegevoegde gaten het bloed eruit lekken
Trap met me legerkisten de ribbenkast aan puin
Begraaf de overbodige troep in de openbare volkstuin

Oew,lentekriebels,ik voel ze heel hard jeuken
Ga die gulzige grijns totaal in de pap beuken
Totdat ik besef, nu is me moordkracht op
En bevrijd dmv de laatste kogel me verziekte kop

Het kokende tij leek niet meer te keren
Gelukkig kan ik van gedachten nog iets leren…..

El13