kriebelende haartjes in mn nek
als spinnetjes kruipend
een rilling over mn rug
…jou aanwezigheid

gabriel

slapeloosheid sluipt
steeds dichterbij
wazige letters vliegen voor mn ogen
sterretjes versieren de
grammaticaal foute zinnen
beelden doordrenkt
met kleuren en kronkellijntjes

onlogica komt op
oorspronkelijk afwezig
onlogische gedachtes bezetten mn hoofd
vergeten gevoelens
vullen mn hart
geteisterd door vermoeidheid
val ik verdrietig in slaap

om te dromen over dingen, die ik normaal vergeten ben
om verschrikt wakker te worden, wensend dat ik mijn ogen niet gesloten had

gabriel

ze kijken elkaar doordringend aan
en weten allebei hetgene wat ze niet gaan zeggen
ze kijken naar de grond en,
horen allebei de woorden die ze niet uitspreken

gabriel

in de perfecte stilte
jou hartslag ritmisch,
tegelijk met die van mij
jou armen verbergen
alles wat ik,
van mezelf wil vergeten
twee lege glazen
de smaak ervan,
klevend aan onze lippen
kleren zonder eigenaar
slingerend op,
de koude vergeten grond
in de perfecte wereld
hoef ik niet,
te ontwaken van mijn dromen

gabriel

zn vermoeide ogen lagen diep in zn gezicht
ze konden er net zo goed niet zijn geweest
want alles wat je zag waren twee donkere gaten
je kon diep in zn ziel kijken, maar niks zien
hij was uitgeput, uitgebruikt en uitgeleefd
een glimlach sierde op zn tijd zijn grauwe lippen
maar bereikte nooit zijn ogen of zijn ziel
voor de wereld was hij een aardige vent
voor zichzelf kon hij net zo goed dood zijn geweest
niks bood hem liefde en niemand schonk hem leven
hij leefde dag bij dag, maar niet omdat hij het wou
hij was bang om zijn toekomst onder ogen te komen
mensen noemden hem een goede vriend maar
hij beschreef zichzelf als vriendloos
niets of niemand maakte hem nog enthousiast….
..deze knappe man die mij een blik wierp

ik wil een glimlach in zijn ogen toveren en warmte in zijn handen
ik wil liefde in zijn leven blazen en kleur in zijn lippen
ik kan zoveel voor hem betekenen.. en toen liep hij door

gabriel