Vroeg je me wat? Ja? O.. Wacht dan even hoor.
Kijk, het zit zo.
Ik kan nog niet zoveel zelf. Daarom heb ik een groep mensen om me heen, mijn team. Die helpen mij met beslissingen maken. ‘s Ochtends als ik opsta, overleggen we welke kleren ik aan moet trekken. Ik heb natuurlijk geen zeggenschap maar dat is logisch: ik ben niet zo slim.
Dan ga ik naar school en kiezen zij met wie ik omga. Dat moet wel, want anders zou ik helemaal de verkeerde mensen uitzoeken. Die zouden me alleen maar naar beneden halen en proberen over te halen dingen te doen die mijn team niet wilt. Zulke mensen hebben vaak de verkeerde mening over dingen. Ze letten nooit goed op en zeggen altijd het verkeerde. Ze zijn er makkelijk uit te pikken hoor, dat wel.
Als het neerkomt op groepsgesprekken wordt het lastiger. Dan moet ik goed luisteren naar alle stemmetjes en proberen precies het goede te zeggen. Dit mag ik af en toe al alleen proberen. Dit is de truc. Je luistert goed naar wat iedereen zegt en kiest dan de mening die het merendeel van de mensen heeft (of degene waar jij indruk op moet maken) en herhaalt die. Het klinkt simpeler dan het is, want het moet natuurlijk wel een beetje spontaan komen. Maar ik ben aan het oefenen en het gaat al best wel goed.
Met grapjes is het makkelijker. Om mensen die andere mensen in de zeik nemen moet je altijd lachen. Dan doen ze het in ieder geval niet bij jou. Om andere grapjes moet je wachten totdat de rest gaat lachen. Het valt niet op als je wat later begint te lachen, omdat er toch heel veel mensen aan het lachen zijn. Je lacht natuurlijk nóóit als er maar weinig mensen lachen. Dit is dus geen probleem. Zelf grapjes vertellen mag ik nog niet, want ik weet nog niet helemaal welke goed zijn en welke fout.
Roddelen is misschien nog wel het allerlastigst. Wij hebben zeg maar een groepje van vier, bestaand uit Britnie, Kristiena, Djennufur en ik. Als ik met B aan het roddelen ben over K, moeten we er wel voor zorgen dat D het niet hoort. En als B het tegen K zegt, moet ik zorgen dat K mij kan vertrouwen. Het is best ingewikkeld, maar er zit wel logica in. Over mij wordt er natuurlijk niet geroddeld.
Het klinkt allemaal heel makkelijk, maar het is best vermoeiend. Ik moet altijd op blijven letten en vertrouwen op mijn team. Die weten wel wat ik moet doen. Ooit zal ik ze niet meer nodig hebben. Natuurlijk zullen ze er wel altijd zijn, want er kan best een situatie voordoen waarbij ik in paniek raak.
Zoals pas. Ik ging winkelen met drie vriendinnen van school. Het was best lastig. Een paar keer vroegen ze eerst aan mij wat ík ervan vond, voordat ze zeiden wat hún ervan vonden! Maar ik had goed opgelet en de toon waarop ze het vragen, geeft eigenlijk al een beetje weg wat ze ervan vinden. Ik heb het best goed doorstaan. Één keer zei ik maar een verkeerd antwoord. Het was wel echt een leuk bloesje. Maar ssst, als mijn team te weten komt dat ik dat heb gezegd, krijg ik op m’n donder. Misschien was die toch niet zo heel leuk.. Nee, eigenlijk niet.
Ik ben best populair.Ik heb het echt alleen maar aan mijn team te danken. Wat zou ik zonder ze moeten? Maar er zijn natuurlijk altijd van die mensen die overal tegenin moeten gaan. Van die punkers, of hoe ze zichzelf ook noemen. Die zeggen dat ik een meeloper ben. Het is duidelijk dat ze geen goed team hebben. Zelfs het, bij het opstaan, kleren uitzoeken gaat al niet goed! Ik heb eigenlijk best wel medelijden met ze. Ze zullen nooit populair zijn zoals ik.
gabriel